«μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις»

Από μικρός αγαπούσα τα ταξίδια. Απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα του σπιτιού μου σκαρφάλωνα στις κορφές των βουνών, απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα του σχολειού σεργιάνιζα πάνω απ’ τη θάλασσα. Ποτέ δεν ήμουν ξεκομμένος απ’ τον κόσμο και τους γύρω μου, ίσα ίσα, όμως με έπνιγαν τα όρια της πόλης μου, είχα πάντα τη λαχτάρα να γνωρίσω τον κόσμο. Μεγάλωσα, ταξίδεψα σε πολλά μέρη του κόσμου, όμως η  δίψα αντί να σβήνει φούντωνε. Έμενα με ένα μεγάλο κενό κάθε που επέστρεφα πίσω έως ότου πήρα τη μεγάλη απόφαση. Να αποκτήσω δικό μου καράβι και να εξερευνήσω αχαρτογράφητα νερά. Τώρα θα μου πείτε «υπάρχουν ακόμα ανεξερεύνητοι τόποι κι αχαρτογράφητα μέρη;» Δεν έχουν όλα ανακαλυφθεί όπως κι όλα δεν έχουν ειπωθεί; Σας απαντάω με δυο εικόνες που, όπως λένε κι οι κινέζοι «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις», αν και σε τέτοιες εικόνες δε βγαίνουν καθόλου λόγια από μέσα σου παρά μόνο θλίψη και οργή.

                                   

Πόσες φορές στην ανθρώπινη ιστορία δεν επαναλήφτηκε αυτή η εικόνα; Κι όμως η θάλασσα της φτώχειας έχει χαρτογραφηθεί. Κι όμως η ανθρώπινη αξία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξακολουθούν να καταποντίζονται στα απύθμενα βάθη της ανισότητας, της αδικίας και της εκμετάλλευσης. 

Βιώνουμε ένα σύγχρονο μεσαίωνα και, θαρρώ, πως χρειαζόμαστε τους εξερευνητές του μέλλοντός μας.

The Times They Are a-Changin