Κλοσάρ

Τούτα τα πρωινά της Άνοιξης, τελειώματα του Μάη, πάντα ασκούσαν στο Βασίλη μιαν ιδιαίτερη επιρροή. Ίσως να έπαιξαν ρόλο οι ιστορίες που απολάμβανε να ακούει μικρός από τον παππού του, που είχε μεγαλώσει στην Κρήτη, για τους Δροσουλίτες, τις σκιές που, τέτοια εποχή,  προχωρούσαν πάνω στο Φραγκοκάστελο και χάνονταν στη θάλασσα.

Τώρα μεσήλικας πια αλλά καλοδιατηρημένος, ψηλός, αθλητικός, με λεβέντικη περπατησιά απολαμβάνει την πρωινή βόλτα με το σκύλο του, το Βίδα, ένα κατάλευκο Φοξ Τεριέ, λίγο πριν βγει ο ήλιος.

Κάθε πρωί ξυπνά  την ώρα που χαράζει, δίνει ένα τρυφερό φιλί στη Νατάσα, εκείνη  γουργουρίζει νυσταγμένα συνεχίζοντας τον ύπνο της, σηκώνεται, βάζει φόρμα, παπούτσια και βγαίνει με το Βίδα που τον περιμένει ανυπόμονα στην πόρτα.

Καθώς βαδίζει στο πεζοδρόμιο της παραλιακής λεωφόρου, η πρωινή δροσιά του χαϊδεύει το πρόσωπο, ξυπνώντας μια μια τις αισθήσεις απ’ το νυχτερινό τους λήθαργο. Δίπλα τα σκάφη αργοσαλεύουν πάνω σε μια θάλασσα που, ατάραχη, ρουφάει τις βιολέτες τ’ ουρανού.

Παίρνει βαθιά ανάσα και χαμογελά ευτυχισμένος, όπως του χαμογέλασε η τύχη στη ζωή του.

Συλλογή διηγημάτων " Ένα ταξίδι ... αλλιώς"

Δώδεκα συγγραφείς, συνεπιβάτες, κι αποσκευές, τα δώδεκα διηγήματα της συλλογής,

κι «ένα ταξίδι …αλλιώς» ξεκίνησε… Διαφορετικές φωνές, ζωές, εικόνες και χρώματα 

μπλέκονται το ένα μέσα στο άλλο σιωπηλά και δημιουργούν μια πλούσια παλέτα συναι-

σθημάτων…

       

 
συνεπιβάτες:         Ευρυδίκη Αμανατίδου, Καίτη Βασιλάκου, Χάρης Γαντζούδης, Γιώργος Γρηγοράκης, Φώτης Δούσος, Κώστας Θερμογιάννης, Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης, Ηρακλής Λαμπαδαρίου, Στέφανος Λίβος, Δημήτρης Νίκου, Ευάγγελος Ι. Τζάνος, Κατερίνα Τζωρτζακάκη 

κυκλοφορεί σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή από τις εκδόσεις Σαΐτα.

Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με τον Γιώργο Γρηγοράκη

[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη] 

"Όταν κλείνω τα μάτια μου, κάνω συνήθως μιαν ευχή: να μη σταματήσω ποτέ να ονειρεύομαι, για μένα, για τους ανθρώπους που αγαπώ, να κάνω πράγματα δημιουργικά κι όταν φτάνω στο τέλος μιας διαδρομής να βάζω τον πήχη ψηλότερα κι όταν δεν τα καταφέρνω να πεισμώνω. Ο άνθρωπος που δεν ονειρεύεται είναι παραιτημένος απ’ την ίδια τη ζωή και η ζωή είναι εξέλιξη. «Φτάσε όπου δεν μπορείς!», να τος πάλι ο Καζαντζάκης".

Γιώργος Γρηγοράκης 

Το άσπρο κλουβί στο σχήμα της καρδιάς - βιβλιοεντύπωση

 

                                                                                                                     της Ευρυδίκης Αμανατίδου

Αγάπη! Μεγάλη κουβέντα. Είναι φορές που η αγάπη ξεχειλίζει τόσο που κλειδώνει τις καρδιές. Στο αφήγημα του Γιώργου Γρηγοράκη «το άσπρο κλουβί στο χρώμα της καρδιάς» η μεγάλη αγάπη οδηγεί τον μικρό ήρωα σε μια περιπέτεια αυτογνωσίας.

Εκ..παιδεύοντας

 Ένας λαγός, ένα πουλί, ένα ψάρι, ένας σκίουρος, μια πάπια και διάφορα άλλα ζώα αποφάσισαν ν’ανοίξουν ένα σχολείο. Κάθισαν όλοι κάτω να οργανώσουν το πρόγραμμα. Ο λαγός επέμεινε ότι στο πρόγραμμα έπρεπε να συμπεριληφθεί το τρέξιμο. Το πουλί επέμεινε για το πέταγμα, το ψάρι για το κολύμπι, ο σκίουρος επέμεινε για το κάθετο σκαρφάλωμα στα δέντρα. Κι όλα τα άλλα ζώα ήθελαν να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η ειδικότητά τους κι έτσι έβαλαν τα πάντα και μετά έκαναν το ανεπανόρθωτο σφάλμα να επιμείνουν να παρακολουθήσουν όλα τα ζώα όλα τα μαθήματα. Ο λαγός έτρεχε υπέροχα, κανείς δεν έτρεχε τόσο γρήγορα σαν το λαγό. Οι άλλοι όμως επέμειναν πως ήταν απαραίτητο για τη διανοητική και συγκινησιακή πειθαρχία να μάθουν στο λαγό να πετάει. Επέμειναν λοιπόν να μάθει να πετάει και τον ανέβασαν σ’ ένα κλαδί και του είπαν: «πέτα λαγέ!» Το κακόμοιρο το ζωάκι πήδησε κι έσπασε το πόδι και το κεφάλι του. Έπαθε ζημιά ο εγκέφαλος του και μετά ούτε να τρέξει καλά δεν μπορούσε. Έτσι αντί για Α στο τρέξιμο πήρε Γ. Πήρε κι ένα Δ στο πέταγμα για την καλή του προσπάθεια. Κι όλοι στην επιτροπή του προγράμματος ήταν ευχαριστημένοι.

Το ίδιο έγινε και με το πουλί. Πέταγε σαν τον άνεμο εδώ κι εκεί, έκανε τούμπες και κόλπα κι έπαιρνε Α στο πέταγμα. Οι άλλοι όμως επέμειναν πως έπρεπε να μάθει να σκάβει τρύπες σαν τυφλοπόντικας. Βέβαια το πουλί έσπασε τελικά τα φτερά και το ράμφος του και πολλά άλλα και δεν μπορούσε πια ούτε να πετάει, όλοι όμως ευχαριστήθηκαν και του έβαλαν ένα Γ στο πέταγμα και ούτω καθεξής. Και ξέρετε ποιος ήταν ο αριστούχος αυτού του σχολείου; Ένα μετριότατο χέλι, γιατί μπορούσε να κάνει τα πάντα σχεδόν αρκετά καλά.

 Η κουκουβάγια αποσύρθηκε και τώρα ψηφίζει «όχι» σε όλα τα ψηφίσματα που έχουν να κάνουν με τα κονδύλια της παιδείας.  2

το άσπρο κλουβί στο σχήμα της καρδιάς

Το Άσπρο Κλουβί στο Σχήμα της Καρδιάς λύνει σήμερα, από δω, τους κάβους του για το πρώτο ταξίδι. Ήδη από χθες πετάει πάνω σε μια Σαΐτα. Περιπλανηθείτε μαζί του χωρίς ναύλα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να φυσήξετε δυνατά να ξανοιχτεί στο πέλαγος. Και ποιος ξέρει μπορεί να ανακαλύψετε στις βαθιές θάλασσες της ψυχής σας, κάποιο απάνεμο λιμανάκι...

Το επίμονο βλέμμα ενός αγοριού αιχμαλωτίζει ένα πανέμορφο πουλάκι στο άσπρο κλουβί στο σχήμα της καρδιάς. Φροντίζει να μην του λείπει τίποτα. Όμως ο καιρός περνά και το πουλάκι λαχταρά τα ελεύθερα ταξίδια. Τότε το αγοράκι συνειδητοποιεί πως το άσπρο κλουβί στο σχήμα της καρδιάς δεν έχει πορτάκι κι έτσι δεν ξέρει πώς να το ελευθερώσει.

Αρχίζει και για τους δύο μια περιπλάνηση στον κόσμο των ανθρώπων και των ζώων αναζητώντας τη λύση. Περνάνε από δοκιμασίες και περιπέτειες που άλλοτε τους απογοητεύουν κι άλλοτε τους ενθαρρύνουν.

Είτε τα καταφέρουν είτε όχι τούτη η ιστοριούλα είναι η πορεία προς την ολοκλήρωση της αληθινής αγάπης, αυτής που πραγματικά σε απελευθερώνει σπάζοντας όλα τα δεσμά, της εξάρτησης, της ιδιοτέλειας, της λογικής, του εγωισμού.

 http://issuu.com/saita.publications/docs/to_aspro_klouvi_sto_sxima_tis_kardias?mode=window

λυμένοι κάβοι: παραμύθι...παραμύθι

λυμένοι κάβοι: παραμύθι...παραμύθι: Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Κιτρινοσκουφίτσα. - Όχι, Κοκκινοσκουφίτσα! - Α, ναι, Κοκκινοσκου...